A04021 Bristol Beaufort Mk.1

De Bristol Beaufort is een volledig metalen constructie van een Britse bommenwerper-torpedo voor de middellange afstand. Het vliegtuig werd in 1936 ontworpen voor Coastal Command en de vlucht van het prototype vond plaats op 15 oktober 1938. In totaal zijn er slechts twee versies van het vliegtuig gemaakt: Mk.I (955 exemplaren) en Mk.II (450 stuks). Omdat het vliegtuig bedoeld was voor kustoperaties, werd een luchtkamer in het onderste deel van de romp geplaatst, waardoor het drijfvermogen werd vergroot in het geval dat het boven zee zou worden neergeschoten. Het vliegtuig was bovendien uitgerust met de nodige uitrusting in het geval van een noodlanding op het water, incl. een reddingsboot. Na het uitbreken van de oorlog werd het vliegtuig ook uitgerust met een radar, wat de efficiëntie van het vliegtuig bij het volgen van onderzeeërs verhoogde. Bristol Beaufort-vliegtuigen voerden mijnwaterwinningen uit en patrouilleerden op scheepvaartroutes in de Atlantische Oceaan, de Noordzee en het Engelse Kanaal. Ze voerden gevechtsoperaties uit boven de Middellandse Zee en de Westelijke Woestijn. Ze vielen met succes de Kriegsmarine en de Italiaanse marine aan. Deze vliegtuigen werden ook in Australië gebruikt en vormden in de jaren 1941-1944 de basisuitrusting van de Australische luchtvaart. Ze werden gebruikt als patrouillevliegtuigen, bommenwerpers, bommenwerpers en gevechtsvliegtuigen, enz., en bleken bijzonder effectief te zijn bij het volgen van Japanse onderzeeërs tijdens gevechten op de Salomonseilanden en Nieuw-Guinea. Beauforts bleef in dienst tot het einde van de Pacific War. Ze bleven tot 1946 in de Australische luchtvaart als trainingsvliegtuigen Beauforty. Later werden ze sporadisch gebruikt in de burgerluchtvaart. Technische gegevens: Maximum snelheid: 425 km/u, maximum plafond 5030 m, maximum bereik: 1660 km, bewapening: vast - vier 7,7 mm Browning machinegeweren, opgehangen - tot 906 kg bommen of een torpedo van dit gewicht.